VERTİGO IV

Vertigo 31

Gökyüzüne ta çocukluktan beri bakmayı alışkanlık etmişimdir. Hele sabaha karşı gökyüzünü izlediğim o çocukluk günlerimi unutamıyorum. Böyle inanılmaz bir ışıma ve boşluk karşısında aklıma şu geliyor. Sonsuzluğun ne demek olduğunu bilmeden,  insanın ne olduğunu tam olarak bilmek mümkün değildir.

Vertigo 32

Stoacılığımın hükmünün, libidonun uzandığı o çıplak yere kadar geçerli olduğunu her gördüğümde yeniden şaşkınlığa düşüyorum.

Vertigo 33

Cioran: Pesimistliğin gerçeklik olarak sözcüğe dökülmüş hali.

Vertigo 34

İnsanın herhangi bir nedenle insanı öldürdüğüne tanıklık ettikçe, kımıldayan her şeye acımayı bıraktım. Böylece Cioran’ın o yüce sapkınlık dediği çilecilikle yollarımı ayırmış oldum.

Vertigo 35

“İnsan kimin için yazdığını bilmemelidir.”*

Belki de yazar kimin için yazdığını bilmeye başladıkça, çoksatar kitap yazarı olarak anılmaya başlamanın sınırlarından içeri girmiş olur.

Vertigo 36

Var olmak nedir?

Bana bu soruyu unutturan yazara da, anımsatan yazara da köle olmaya hazırım.

Vertigo 37

“Şüpheci miyim? Çileci miyim? Bu soruya, İkisi de, yanıtını vermek isterdim. Ama bu aynı zamanda, Hiçbiri, demek olmuyor mu?

Vertigo 38

Ben de uzun süre müşteriye hizmet eden bir emekçi olduğum için, üstünlük ve egomun tatmini yüzünden hiçbir zaman bahşiş vermedim garsonlara. Demek ki, empatinin zembereği bazen boşalıyor. O zaman insana hizmet etmekten çok eziyet etmeye yarıyor.

Vertigo 39

Çok iğrenç bir düş gördüm. Düşler zaten iğrençtir. Ama iğrenç olmadıklarında bile onlara bir iğrençlik atfetmek için çırpınırız dururuz.

Vertigo 40

Vertigo Taslakları adlı bölüm bittikten sonra ilk gördüğüm düş:

Biri bana nasılsın? Diye soruyor. Ses işitiyorum sadece. Ortada görünür kimse yok! Tam ağzımı açıp İyiyim, ya sen? Diye soracakken kayınım Tarık İyiyim ya sen? Diye yanıtlayıp replik çalıyor. Çok geçmeden yine görünmez bir kayınbaba bu kez ortaya ses olarak atılıyor. İdare eder, diye sesleniyor. Yani soruyu soran da yanıtlayan da başkası oluyor. Nereden böyle? Kahveden, diye yanıt geliyor. Yaşam bir replik çalma oyunu, diye geçiriyorum içimden. Yeni mi anladın? Bu ses yine görünmez özneden geliyor. Uyanana kadar, bir başkasının sesinden sorma-yanıtlama dizisi birbirini izliyor.

*Parçalar,  E.M Cioran, çev. Siren İdemen, Metis yay.